تا پیش از راهاندازی بورس فلزات و بورس کالای ایران در کشور با کمبود مواد اولیه مواجه بودیم به طوری که تا سال ۸۲ به مدت ۱۰ سال واردات بالایی از کشورهایی همچون چین، کره و حتی ترکیه داشتیم ولی در طول این سالها با واقعی شدن قیمتها، رسیدن سود به تولیدکننده و دریافت مناسب مواد اولیه از سوی مصرفکنندگان به صادر کننده در بخش فولاد تبدیل شدیم؛ این روند در حوزههای دیگر نیز به واسطه اعتماد به مکانیسم بازار و ایجاد صرفه برای تولیدکننده و مصرفکننده ایجاد شده است