میزان نوشت: بعضی تیم‌های لیگ برتر والیبال هزینه‌های زیادی برای جذب بازیکن کرده‌اند.
فصل گذشته لیگ برتر والیبال به خاطر شیوع ویروس کرونا نیمه‌تمام ماند و لیگ امسال هم از قرار است شهریورماه آغاز شود؛ لیگی که هیچ شباهتی به سطح والییال ایران ندارد و در سال‌های گذشته به قدری اتفاقات عجیبی در آن رخ داده که حتی در لیگ‌های آماتور هم این اتفاقات رخ نمی‌دهد.
امسال قرار است لیگ برتر والیبال با ۱۴ تیم برگزار شود هر چند طبق پیش‌بینی شهرام عظیمی، سرپرست کمیته مسابقات فدراسیون والیبال، به احتمال فراوان تعداد تیم‌ها برای فصل آینده لیگ برتر والیبال کمتر خواهد شد. اتفاق دیگری که پیرامون لیگ برتر والیبال رخ داده قراردادهای برخی تیم‌ها با بازیکنان است، قراردادهایی که به رقم یک و نیم میلیارد تومان هم رسیده و احتمالا طی چند روز آینده قراردادهایی بسته خواهد شد که رقم آن به ۲ میلیارد تومان هم برسد.
این قراردادها عمدتا توسط دو باشگاه بسته می‌شوند، دو باشگاهی که دولتی هستند و با بودجه بیت‌المال اقدام به باشگاه‌داری می‌کنند. قطعا توجه به ورزش قهرمانی توسط نهادهای دولتی هیچ ایرادی ندارد، اما این همه ریخت‌وپاش برای کسب قهرمانی لیگ برتر والیبال هم نمی‌تواند قابل توجیه باشد. در لیگ برتر والیبال ایران بیشتر تیم‌ها با مشکلات فراوان مالی حضور دارند و به همین خاطر در شرایطی نابرابر به مصاف تیم‌های قدرتمند می‌روند و به همین خاطر از پیش‌بازنده محسوب می‌شوند و تنها ۳ یا ۴ تیم هستند که شانس قهرمانی دارند.
عطایی: تا زمانی که اتحادیه باشگاه‌ها نداشته باشیم مشکل دستمزد بازیکنان وجود دارد
بهروز عطایی که سال‌ها در لیگ برتر والیبال ایران مربیگری کرده در این خصوص گفت: «تا زمانی که باشگاه‌های ما اتحادیه‌ای نداشته باشند ما در بحث دستمزد بازیکنان مشکل و چالش خواهیم داشت. در سال‌های اخیر یک تعداد بازیکن مشخص به یک تیم می‌رفتند و آن تیم را قهرمان می‌کردند. سازمان لیگ در همه جای دنیا وظیفه اجرای برگزاری مسابقات است، اما مصوبات مهم باشگاه‌ها توسط اتحادیه انجام می‌شود.»
تجربه نشان داده این هزینه‌های افسارگسیخته که برای جذب بازیکنان صورت می‌گیرد در نهایت به نابودی باشگاه منتهی می‌شود. در سال‌های گذشته تیم‌هایی همچون باریچ‌اسانس کاشان، گیتی پسند، بانک سرمایه و... تیمداری می‌کردند، اما در نهایت به خاطر هزینه‌های سرسام‌آوری که انجام داده بودند نتوانستند به حیات خود ادامه دهند و منحل شدند.
در بالا رفتن دستمزد بازیکنان، ردپای چند مربی دیده می‌شود که در سال‌ها گذشته همین کار را در تیم‌های دیگر هم انجام داده بودند. اینکه یک مربی با جذب ستاره‌های والیبال قهرمانی لیگ برتر را به رزومه خود اضافه کند نباید این وهم به او نازل شود که به خاطر هنر مربیگری‌اش توانسته این موفقیت را کسب کند، چه بسا اینکه با حضور این همه ستاره در یک تیم هم می‌توان به راحتی قهرمان شد و شاید اصلا احتیاجی به مربی هم نباشد.
وکیلی: تیم‌هایی داریم که سالن تمرین نداردن اما قرارداد میلیاردی می‌بندند
محمد وکیلی، سرمربی سابق تیم والیبال نوجوانان هم با اشاره به اینکه نتیجه‌گرایی باعث این اتفاق شده، به میزان گفت: «اگر یک تیم بخواهد سال‌ها فعالیت کند نباید اینگونه قراردادهای نجومی ببندد. ضمن اینکه معلوم نیست با بالا رفتن قراردادها کیفیت لیگ هم بالا برود.»
وی ادامه داد: ما تیم‌هایی داریم که سالن تمرین ندارند اما قرارداد میلیاردی با بازیکنان می‌بندند. این اتفاق خوبی نیست و والیبال متضرر می‌شود. من مخالف پرداخت پول و دستمزد به بازیکنان نیستم اما این پرداخت‌ها باید بر اساس یک منطق باشد. اگر هر کس اندازه حقش پول بگیرد این چالش‌ها ایجاد نمی‌شود.»
مشخص نیست چرا مدیران برخی باشگاه‌ها از اتفاقاتی که در گذشته رخ داده درس نمی‌گیرند و همچنان با پرداخت‌های میلیاردی، زمینه انحلال باشگاه‌ها را مهیا می‌کنند. قراردادهای میلیاردی که در حال بسته شدن است باعث شده سید محمد موسوی و امیر غفور که در لیگ‌های معتبر لهستان و ایتالیا بازی می‌کردند هم هوای بازگشت به ایران به سرشان زده شود و شاید به خاطر همین قراردادهای میلیارد قید بازی در این لیگ‌های سطح بالا را بزنند و با تیم‌های داخلی قرارداد ببندند.
با توجه به وضعیت فعلی در آینده‌ای نه چندان دور قطعا باز هم شاهد انحلال چند تیم دیگر در والیبال خواهیم بود. اینکه چه زمانی قرار است این چرخه معیوب در والیبال ایران از بین برود مشخص نیست اما قطعا ادامه این روند باعث می‌شود والیبال ایران حتی در رده ملی هم با مشکلات جدی روبرو شود.
