خسته از این همه درد و رنج

*امیر دیانی- روزهای سختی را سپری می‌کنیم از فشار و فساد و تحریم گرفته تا آنچه که نامش را خطای انسانی می‌نامند. روزی نیست که به هزار امید از خواب بلند نشوی و اخبار بد تمام امیدت را بر باد ندهد. اخباری که تمام وجدانت را به درد می‌آورد. انگار نام ایران به گرفتاری‌ها و اخبار بد عجین شده است. یک روز بلند می‌شوی و باید با تحریم و فشار اقتصادی دست و پنجه نرم کنی روز دگر باید اخبار مربوط به فساد را بشنوی و بعد منتظر موج جدید گرانی باشی. این‌ها که می‌گذرد آبان ماهی سیاه را پشت سر می‌گذاری و بعد در یک چشم بهم زدن شوک از دست دادن سردار مقاومت وطن. بعد فقط باید نظاره گر از دست دادن هم وطنانی باشی که بر اثر ازدحام جمعیت در مراسم تشییع، جانشان را از دست داده‌اند. درد همه اینها را که با جان می‌خری تازه با تهدید جنگ مواجه می‌شوی و از جنگ که خیالت راحت می‌شود دوباره غم دیگری تمام وجودت را فرا می‌گیرد. سقوط هواپیما به دلیل خطای انسانی! بدتر آنکه مسئولین این خطای انسانی را تا چند روز پنهان می‌کنند تا بعد از سه روز حقیقت برملا شود. البته شاید هم حق با آنهاست چون می‌دانند که مردم دیگر تحمل شنیدن اخبار بد را ندارند. گویا از این همه بی مهری سِر شده‌ایم.
طی یکسال اخیر اتفاقات تلخ همچون گلوله‌های رگبار بر تن رنجور مردم وارد می‌شود و فقط زخمی‌مان می‌کند و ما را نمی‌کشد. بخشی از این همه مصیبتی که امروز بر مردم وارد می‌شود ناشی از بی کفایتی مسئولان و مدیرانی است که بر مسند قرار گرفته‌اند. امروز ایران تنها با اظهار پشیمانی فلان مسئول آرام نمی‌گیرد. باید طرحی نو در انداخت و رویکردها را تغییر داد. باید اعتماد سلب شده مردم را بازگرداند. همین مردمی که همیشه از آنها به نیکی یاد می‌کنیم و فقط ازشان انتظار تحمل داریم. ما برای این مردم چه کردیم که اینچنین متوقع هستیم. چرا باید بار این همه مصیبت را بردوش بکشیم و از یک زندگی آرام بی بهره باشیم. چرا باید اینچنین دروغ به خورد مردم بدهیم. ما تحریم را پذیرفتیم و با گرانی‌هایی که هروز استخوان‌هایمان را خرد می‌کند کنار آمدیم. اما چگونه با دروغ کنار بیاییم. چرا باید وجهه جهانی ایرانمان اینچنین مخدوش شود و در جهان هم بی آبرو شویم. خطای انسانی در سقوط هواپیما اگر برای ما هم قابل درک باشد برای جهانیان نیست. طی همین چند روز گذشته چند درصد از پروازهای مربوط به حوزه گردشگری‌مان لغو شده است. مگر غیر از این است که دیگر به درآمدهای نفتی هم نمی‌توان اکتفا کرد و باید به دنبال درآمدهای جایگزین باشیم. ما به راحتی داریم تمام درب‌ها را به روی خود می‌بندیم. عواقبی که سقوط هواپیمای اوکراینی دامن ما را خواهد گرفت آنچنان می‌تواند وسیع باشد که حتی فکر کردن به آن هم غم بار است. آقایان مسئول بهتر است تا دیر نشده دل این مردم را بدست آورید که این دل به دست آوردن تنها با بیانیه و اظهار پشیمانی درست نمی‌شود. باید طرحی نو انداخت. الان نه تنها مردم ایران بلکه دل مردم جهان نیز به درد آمده است. برای سربلندی ایران نه تنها باید زیر ساخت‌ها را اصلاح کرد بلکه باید به فکر برکناری و استفعای مدیرانی باشیم که منافع خود را به منافع این مملکت و مردم ترجیج می‌دهند. آقایان مسئول ما از این همه درد و رنج خسته‌ایم خسته...


*مدیر مسئول