عصر ایران با اشاره به پخش اظهارات یک مداح از شبکه 5 سیما و عذرخواهی این شبکه نوشت: این اولین بار نیست که شاهد چنین اتفاقی از تلویزیون هستیم. چون کمتر از یک سال از توهین های فوتبالیست مداح می گذرد، این تصور در می گیرد که انگار دستی در کار است که به اختلافات دامن بزند.
*مداحان کم سواد و بی سواد یا بی توجه به گستره مخاطبان همین اند و از آنها انتظاری نیست. انتظار از آنانی است که به آنان تریبون مستقیم و زنده می دهند.
*وقتی در بخش های مختلف خبری بر روی مداحان تمرکز می کنند و یک جریان سیاسی حساب ویژه ای برروی مداحان باز کرده احتمال تکرار این اتفاق همچنان وجود دارد و اگر تلویزیون در ادعای عذرخواهی خود صادق است تریبون زنده را ازمداحان کم سواد بگیرد و با عقل مردم هم سر و کار داشته باشد نه صرفا با احساسات آنان.
* وقتی حتی آیت الله مکارم شیرازی هم از شبکه سه حذف می شود آنتن و تریبون را به مداحانی می سپارند که جز تحریک احساسات هنری ندارند و اصرار دارند اشک جماعت را با هر سخنی درآورند.
* چون در مولودی نمی توانند به گریه بیندازند رو به ناسزا گویی می آورند تا احساسات منفی را به جریان اندازند. هر قدر صدای نخبگان را از تلویزیون کمتر بشنویم ناگزیریم سیمای این گونه مداحان را ببینیم. عذرخواهی تلویزیون را هنگامی می توان باور کرد که این قدر به بی سوادان میدان ندهد. یکی به اینها بگوید بس نیست این همه نفرت پراکنی ؟
*در دنیای امروز که هر تصویر در فضای مجازی بازنشر می شود اشتباهاتی از این دست یک خطای صرف نیست و هر چند تلویزیون در بخش های غیر سرگرمی بیننده زیادی ندارد اما به خاطر باز پخش در سایت ها و کانال های تلگرامی و شبکه های ماهواره ای بارها و بارها در معرض دید قرار می گیرند و از این رو می توان گفت چه بسا تعمدی در کار است و کسانی درصددند به خصومت جاری میان ایران و سه کشور عربی منطقه (عربستان، امارات و بحرین) رنگ و بوی مذهبی بدهند و از این رو از منظر امنیتی هم می توان این اتفاق را بررسی کرد.
* اگر چنین اشتباهی در یک نشریه کاغذی کم شمارگان رخ داده بود آیا برخی رسانه ها این موضوع را بهانه ای برای برخورد نمی ساختند؟ چگونه است که تلویزیون اگر فیلم مستهجن پخش کند یا احساسات مذهبی هم میهنانی را تحریک کند با یک عذرخواهی رفع و رجوع می شود اما از رسانۀ چاپی یا برخط سربزند داستان به قرار دیگری رقم می خورد؟
