آب
و هوای این منطقه گرم و خشک و پوشش گیاهی آن استپ بیابانی است. نام زواره
از برادر رستم گرفته شده است و قدمتی باستانی دارد. زواره از قرن چهارم
با عنوان مدینه السادات نامیده شد و در طی قرون گذشته به طور پیوسته کانون
علم، ادب و فرهنگ بوده است و به همین دلیل تاریخ‌دانان بسیاری در آثار خود
به نام زواره و شخصیت‌های برجسته آن پرداخته‌اند. این شهر ساختاری گلی دارد
و دارای معماری ایرانی اصیل است که هنوز برخی از مردم آن شغل های اصیل خود
را از آن زمان تاکنون حفظ کرده اند. این شهر به دلیل برخورداری از آب و
هوای خشک و همجواری‌اش با کویر لوت و کویر مرکزی ایران جای مناسبی برای
پرورش شتر است و در این منطقه جغرافیائی حیواناتی زیست می‌کنند ؛ شترداری
در زواره نیز پیشینه طولانی و بیشتر به شکل سنتی رواج دارد.
