پروژه جديد سعيد‌ جليلی؛ مجلس سايه!

توسعه فقير سياسي در ايران و نبود احزاب كارآمد سبب شده است تاجريان‌ها و افرادي كه برقدرت مردمي وابسته نيستند، با استفاده از نفوذي كه در لايه‌هاي مختلف دارند، بتوانند نظريه‌پردازي‌هايي را به اجرا دربياورند كه به نفع ملت و كشور نيست.

جريان‌هايي كه بيشتر از قشر محافظه‌كار ايران هستند و با تكيه بر قدرتي كه در گذشته داشته‌اند، مي‌كوشند تا نهادها و اركان مردم محور را زير سوال ببرند. اين انتقام از راي مردم در دهه 90 بيش از هر بازه‌اي به چشم مي‌آيد. دهه‌اي كه سبب شده است اين افراد و جريان‌ها را از دوره‌هاي قدرت خارج كنند و آن‌ها نيز در گوشه رينگ با استفاده از همان نفوذي كه اشاره شد به كار خود ادامه دهند و هر چند وقت يك‌بار ضربه‌اي به منافع ملت وارد كنند.

توهم دولت سايه
در همين راستا به خاطر داريم در زماني كه محافظه‌كاران به رياست‌ریيسي بازي انتخابات سال 96 را با تمام هزينه‌هايي كه متحمل شدند، به مردم واگذار كردند، سعيدجليلي يكي ديگر از كانديداهاي شكست‌ خورده به حسن روحاني(چه در انتخابات و چه در حل پرونده هسته‌اي) واژه‌اي مركب را به زبان آورد كه شايد خود او نيز چندان از جزيياتش خبر نداشت. آن واژه، عبارتي سياسي و البته انگليسي به نام «دولت سايه» بود. در همان زمان سايت‌نامه‌نيوز از رسانه‌هاي نزديك به دولت روحاني در گزارشي با عنوان «پشت‌پرده پروژه دولت سايه سعيد‌جليلي» نوشت:«هر دو جریان سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا بدون آنکه حتی یک حزب قدرتمند با شانس پیروزی در انتخابات داشته باشند؛ از تشکیل دولت سایه صحبت می کنند. این درحالی است که استادان علوم سیاسی معتقدند این طرح نیز همچون «نظام پارلمانی» نیازمند وجود احزاب قدرتمند است. آن کاندیدای شکست خورده درانتخابات 92 که می خواست «دولت سایه» تشکیل دهد به جایی نرسید و سرانجام به در سایه نشستن اکتفا کرد. پیش از سعید جلیلی نیز عبدا... رمضان زاده در سال ٨٤ به حزب مشارکتی‌های پیشنهاد داده بود که به طور غیر رسمی دولت سایه تشکیل دهند. فراهم نبودن ساختار و بستر سیاسی مناسب مانع از موفقیت هر دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا در این زمینه شده است.احمد نقیب‌زاده، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران تقویت تحزب را پیش شرط تشکیل دولت سایه دانسته و می گوید كه تشکیل دولت سایه در عرصه سیاست سودمند است و موجب می شود که اقلیت سیاسی آمادگی به دست گرفتن قدرت را داشته باشد اما زمانی ممکن است که حزب رقیبی وجود داشته و قدرت را به دست گرفته باشد.وی ساختار سیاسی در انگلستان را مثال زد و توضیح داد كه وقتی حزب محافظه کار در انگلستان به قدرت می رسد، حزب کارگر دولت سایه تشکیل می دهد زیرا می‌داند که وقتی محافظه‌کاران شکست خوردند، آن‌ها پیروز خواهند شد. این استاد علوم سیاسی با طرح این سوال که در کشور ما کدام حزب در انتخابات پیروز شده و قدرت را به دست دارد؟ گفت كه در انتخابات ایران هیچ حزبی پیروز نشده و در نتیجه شاهد هستیم عده ای که خط و مشی سیاسی همشكلي ندارند در کنار یکدیگر قدرت را به دست گرفته‌اند. افزون بر این،کدام حزب سیاسی در ایران شانس پیروزی در انتخابات آينده را دارد؟ هیچ کدام. در این ساختار سیاسی صحبت از دولت سایه بیهوده است. به گفته او، در شرایطی که ساختار سیاسی مناسب وجوند ندارد، تاکید جریانات سیاسی بر لزوم تشکیل دولت سایه را باید نوعی انتقاد یا دلواپسی تعبیر کرد. نگرانی یا دلواپسی که نقیب زاده به آن اشاره می کند در تفکر جلیلی و همراهانش به وضوح مشخص است. آن ها مخالف دولت هستند و به وزرای آن اعتماد ندارد؛ بنابراين تشکیل دولت سایه را ضروری می‌دانند اما اصلاح طلبان چرا با بی‌توجه به ضعف تحزب همان حرف ها را تکرار می کنند. به نظر می رسد این جریان سیاسی که به واسطه ائتلاف با میانه روها زمینه پیروزی روحانی را در دو انتخابات اخیر فراهم کرده و هر بار آن‌گونه که می‌خواسته در کابینه سهم نداشته است، نام نگرانی های خود را «کمک» می گذارد و در تلاش است با استفاده از عنوان «بازوی کمکی» ظرفیت های خود را بیش از قبل به روحانی نشان دهد».

روياي ناتمام

بعد از اين ادعا، رسانه‌ها و شخصيت‌هاي سياسي مختلفي نيز به دولت سايه واكنش نشان دادند و آن را زير سوال بردند ولي اين جريان كه فرضيه دولت سايه را به ميان آوردند، همچنان با اين خيال صبح را شب مي‌كنند. در همين راستا و در روزهاي گذشته سعيد‌جليلي با انتشار مطلبي در كانال تلگرامي شخصي‌اش كه با هشتگ‌هاي دولت سايه و سفر استاني به پايان رسيده بود، اظهارات عجيبي را به زبان آورده كه نشان‌دهنده تماميت خواهي اين تفكر و جريان است.

نمازجمعه يا مجلس در سايه؟

اين مطلب كه به نوعي گزارش عملكرد سعيدجليلي براي مخاطبان كانالش به حساب مي‌آمد، مربوط به سخنان او در جلسه با امام جمعه واوان و اعضای شورای شهر اسلامشهر بود. در ابتدای این دیدار امام جمعه واوان و اعضای شورای شهر اسلامشهر گزارشي از مشکلات مردم این منطقه به‌ویژه در حوزه ترافیک و لزوم احداث مترو و برخی آسیب های اجتماعی ارائه دادند. جليلي نيز در اظهاراتي تامل برانگيز گفت:«در مساله بارش برف اخیر و موارد مشابه باید مسئولانی که کوتاهی کرده اند را در محافل عمومی مانند نماز جمعه دعوت کنید تا پاسخگوی عملکردشان به مردم باشند.استیضاح به معنای سوال کردن است و این کار فقط نباید توسط مجلس انجام شود بلکه همه مسئولان باید در محافل مردمی حاضر شوند و درباره عملکردشان مورد سوال قرار گیرند. البته باید از مسئولانی که در عملکردشان موفق بوده‌اند، در همان محافل عمومی مانند نماز جمعه و ... از آن‌ها تشکر شود تا مردم تفاوت بین مسئولان را بهتر مشاهده کنند. برخی گزارش‌هایی که امروز در این جلسه مطرح کردید، خوب بود اما مهم تر آن است که آیا خروجی کارها و گزارش های ما منجر به حل مشکلات مردم می شود یا خیر؟ مشکلات مردم اسلامشهر را از دستگاه های مختلف مطالبه و پیگیری تخصصی کنید و تصور نکنید تمام مشکلات با ورود بالاترین فرد و دستگاه مربوطه حل می شود. اولین ویژگی نیروهای انقلابی «عدم انفعال» است و اگر برخی مسئولان با سلیقه ما سازگار نیستند، نباید منجر به انفعال و انزوای نیروهای انقلابی شود. باید با تمام قوت تلاش کنیم تا مشکلات مردم حل شود. در مواجهه با عملکرد سایر افراد و دستگاه ها اگر دیدید از سوی رقبای شما نیز کار درستی انجام می شود، از آن حمایت و حتی آن را تشویق کنید. متاسفانه امروز در بسیاری از موارد وقتی کار درستی انجام می‌شود، آن کار صحیح به درستی به گوش مردم نمی رسد چون طرفین به ‌دليل حب و بغض‌های سیاسی کارهای خوب يكدیگر را نیز تخطئه می کنند. اگر امروز بتوانیم کاری برای کشور و مردم انجام دهیم اما به هر علت آن کار را نکنیم باید به خدا جواب بدهیم چون اصل بر تلاش برای رفع مشکلات مردم بوده و ثبت موفقیت‌ها به اسم خودمان نيست. اگر مردم در عمل ببینند مسئولان فارغ از دعواهای سیاسی به فکر حل مشکلات آن‌ها هستند هم طعم شیرین خدمت از سوی نیروهای انقلابی را خواهند چشید و هم نقشه‌های دشمن در جهت ایجاد ناامیدی برملا خواهد شد .

مقصراني‌ كه شاكي مي‌شوند!
اين جريان در تلاش است تا به نوعي به مردم نشان دهد كه منجي اين روزگار تلخ هستند و سعي مي‌كنند نااميدي‌هايي كه ايجاد شده است را از زندگاني ملت كنار بزنند ولي بي‌شك يكي از عوامل وجود اين وضعيت در كشور جريان‌هايي هستند كه سال‌ها هر اقدامي خواستند كرده‌اند و امروز نيز به هيچ كجا پاسخگو نيستند. آن‌ها حتي مجلس را نيز در رأس امور نمي‌دانستند و گاهي براي وظيفه قانوني استيضاح و پرسش كه برگردن مجلس است جايگاهي قايل نبودند حال امروز تلاش مي‌كنند تا مسئولان را به جاي مجلس به نمازجمعه بكشانند تا استيضاح كنند؟! آيا اين جريان‌ها توهم اين را دارند كه مردم به نمايش آن‌ها توجه‌خواهند كرد؟! بايد منتظر ماند و ديد كه اين جريان براي آنكه جايگاه‌هاي نهادها و اركان مردم نهاد را در كشور زير سوال ببرند ديگر چه برنامه‌هايي دارند و چه راهي را مي‌خواهند ادامه دهند. سران آن‌ها بايد بدانند كه مردم ايران افراد و اقدامات آن‌ها را هميشه به خاطر دارند و در زماني كه لازم باشد براي اجراي و اقدام مناسب به ميدان مي‌آيند ومانند انتخاباتي كه اين سال‌ها بر كشور گذشته، پاسخ خوبي‌ خواهند داد.

منبع: روزنامه قانون