تظاهرات ضد سیاست‌های ترامپ با حضور و سخنرانی هنرمندان مشهور آمریکایی برگزار شد.
هزاران زن و مرد آمریکایی درشهر لس‌آنجلس به تظاهرات پرداختند. راهپیمایی زنان لس‌آنجلس بخشی از جنبش وسیع ملی برای حمایت از حقوق زنان، انسان‌ها و عدالت اجتماعی است.
قرار است راهپیمایی‌های گسترده‌ای هم در آینده صورت بگیرد. این تاریخ دقیقاً یک سال پس از رییس‌جمهور شدن دونالد ترامپ است.
عدالت اجتماعی
وایولا دیویس، ناتالی‌پورتمن و آلیسون جنی به هزاران زن و مردی پیوستند که در راهپیمایی روز شنبه زنان در لس‌آنجلس شرکت کردند.این گروه پیشتر اعلام کرده بود اسکارلت جوهانسون، سوفیا بوش، لاورنی کاکس، لیا دلاریا، تونی گولدوین، پاریس جکسون، مگان مولالی، اولیویا مان، نیکول ریچی، کت سدلر، آدام اسکات، الیویا وایلد، لری وایلدمور و آفری وودارد از جمله حاضران و سخنرانان این راهپیمایی خواهند‌بود.
راهپیمایی زنان لس‌آنجلس بخشی از جنبش وسیع ملی برای حمایت از حقوق زنان، انسان‌ها و عدالت‌اجتماعی است.
این تظاهرات در اعتراض به شیوه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز بود و سخنرانان بر مسایلی چون رأی دادن نیز تمرکز کردند.
سال پیش در اعتراض به انتخاب شدن ترامپ، بیش‌از ۷۵۰هزار نفر در این راهپیمایی شرکت کردند.
این گردهمایی از 8:30 صبح در میدان پرشینگ آغاز و راهپیمایی از ساعت ۱۰ صبح شروع شد و ساعت ۳بعداز ظهر در گرند‌پارک خاتمه یافت.
خویشتن‌داری‌دررفتار
به گزارش مهر به نقل از دیلی میل، ناتالی پورتمن روز شنبه ۲۰ ژانویه در میان راهپیمایی هزاران زن در شهر لس‌آنجلس از سرگذشت دلخراش خود صحبت به میان آورد.
او گفت که وقتی ۱۳ سالش بود پس از حضور در نخستین فیلمش به‌نام «حرفه‌ای» تروریسم جنسی را از طرف هواداران و رسانه‌ها تجربه کرد.
پورتمن در جای دیگری از سخنان خود عنوان کرد: منتقدان فیلم در نقدهایشان از مسایل جنسی زنان حرف می‌زدند. من حتی به‌عنوان یک دختر ۱۳ساله به‌سرعت متوجه می‌شدم که اگر من خودم جنبه‌های جنسی‌ام را‌بیان‌کنم احساس ناامنی می‌کنم و اگر مردان بحث و موضوعشان بدن من باشد این شرمندگی بزرگی برای من است.
بازیگر «قوی سیاه» توضیح داد که از آن زمان تا به امروز که ۳۶ ساله است رفتار شخصی و حرفه‌ای خود را به گونه‌ای تطبیق داده که از چنین اتفاقاتی اجتناب ورزد حتی از پذیرفتن نقش‌هایی که صحنه‌های بوسه دارند نیز دوری می‌کند.
پورتمن در مصاحبه‌ها هم بر جنبه «خوره کتاب و جدی بودنش» تاکید کرده است و از این رو بیشتر به‌عنوان یک شخص «خودنما، محافظه‌کار، خوره و جدی» در نزد عموم مشهور شده است.
او گفت: در سن ۱۳سالگی پیامی که از جانب فرهنگ عمومی جامعه به من رسید برایم واضح بود، من‌احساس کردم که به پوشش اندامم و خویشتن‌داری در رفتار و در کارم نیاز دارم، به این دلیل که پیامم را به جهان برسانم که من شایسته احترام و امنیت هستم.
حمله‌اسکارلت‌به‌جیمز!
یکی دیگر از هنرمندان حاضر در این مراسم اسکارلت جوهانسون بازیگر «گمشده در ترجمه» بود که در این مراسم اکثر سخنان خود را خطاب به جیمز فرانکو پس از آن که این بازیگر به سوءاستفاده جنسی از پنج زن متهم شد، اختصاص داد و گفت که «می‌خواهم سنجاق سینه‌ام را برگردانم» که این جمله به سنجاق سینه‌ای که فرانکو در مراسم گلدن گلوب در روز هفتم‌ژانویه روی سینه زده بود اشاره دارد.
جوهانسون خود یکی از بنیانگذاران اصلی جنبش «وقت تمام است» است.
بازیگر «انتقام جویان» روز شنبه در راهپیمایی زنان لس‌آنجلس یک سخنرانی پرقدرت ارائه داد. او در این نطق به جیمز فرانکو و ادعای حمایتش از جنبش «وقت تمام است» پرداخت.
وی در میان انبوه جمعیت چنین بیان کرد: چگونه یک شخص در انظار عمومی از سازمانی که از قربانیان جنسی حمایت می‌کند دفاع کرده اما در زندگی شخصی‌اش به افرادی که قدرت کافی ندارند چشم‌طمع دارد.
جوهانسون مستقیماً نام فرانکو را در پشت میکروفون اعلام نکرد اما یکی از نمایندگانش به لس‌آنجلس‌تایمز اعلام کرد که منظور او دقیقاً همان بازیگر فیلم «هنرمند فاجعه» بود.
حمایت‌ردفورد
پنج‌شنبه گذشته هم بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده ۸۱ساله آمریکایی که مؤسس جشنواره فیلم ساندنس نیز هست، در نشست اعلام برنامه‌های این جشنواره برای سال ۲۰۱۸ از جنبش‌های اعتراضی زنان در برابر آزارهای جنسی حمایت کرد و آن را نقطه اوجی برای صنعت سینما دانست.
به گزارش سینماپرس به نقل از آسوشیتدپرس، رابرت ردفورد که برای معرفی برنامه‌های فستیوال فیلم ساندنس ۲۰۱۸ در پارک سیتی حضور یافته بود با حمایت و تجلیل از جنبش #Me too و نیز برنامه حمایتی «وقت تمام است» گفت این کار به هالیوود هم در بدنه اصلی و هم در جهان فیلم مستقل کمک می‌کند تا با نابرابری جنسیتی و آزار جنسی مقابله کند.
وی گفت: این به نوعی یک نقطه اوج است که می‌تواند خیلی چیزها را عوض کند و به زنان صدایی قوی‌تر ببخشد.
آنها پیشتر این امکان را نداشتند. کنترل شدید توسط مردان سلطه‌جو حاکم بود و حالا فکر می‌کنم کارهای بیشتری در پیش باشد.
فکر می‌کنم نقش زنان می‌تواند گام برداشتن به جلو باشد و انتقال تجربیات آنها واقعاً شگفت‌انگیز است و فکر می‌کنم نقش مردان باید شنیدن باشد و اجازه بدهند صدای زنان شنیده شود و به این حرف‌ها فکر کنند.
