کلیه حقوق محفوظ است ، استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است
طراحی و تولید: "ایران سامانه"
وزیر صنعت خواستار تصویب تسهیلاتی در قالب بودجه سال97 در مجلس برای ایجاد شرکت‌های بزرگ صادراتی شده‌اند. چقدر امیدوارید این تصمیم مقطعی نباشد و درمجموع نظر شما در رابطه با این تصمیم چیست؟
این تصمیم دولت مبنی بر اینکه بخش‌خصوصی به‌همراه تشکل‌های صادراتی و به کمک دولت بتواند به سمت ایجاد شرکت‌های بزرگ صادرکننده حرکت کند، به‌طورقطع می‌تواند به توسعه و گسترش صادرات کشور ما کمک کند. درواقع شرکت‌های کوچک در بازار‌های بین‌المللی با همدیگر رقابت می‌کنند و باعث می‌شوند قیمت‌ها، به‌ویژه در حوزه پتروشیمی، پایین بیاید و آن وحدتی که لازم است در بازار داشته باشند، ندارند. ایجاد شرکت‌های بزرگ صادراتی یکی از موضوعاتی است که می‌تواند به توسعه صادرات در کشور ما کمک برساند، اما اینکه ما تصور کنیم تنها با ایجاد این شرکت‌های بزرگ می‌توانیم همه موضوعات و مسائل موجود در صادرات را حل کنیم، تصور درستی نیست، بلکه در این مسیر نیازمند مجموعه اقداماتی هستیم تا به هدف مهم توسعه و گسترش صادرات خودمان دست پیدا کنیم. یکی از این اقدامات، مطمئنا ایجاد شرکت‌های بزرگ صادراتی است تا این شرکت‌ها بتوانند در بازار‌های بین‌المللی عرض اندام کنند و نفوذ زیادی داشته باشند و همچنین از بعد تبلیغاتی و دیگر جنبه‌ها در نمایشگاه‌ها حضور یابند و محصولات تولیدی کشور را در بازار‌های خارجی ارائه و معرفی کنند. بدین ترتیب همگرایی لازم بین شرکت‌های ایرانی به وجود می‌آید و می‌توانند برندسازی کنند و با یک برند معتبر حضور پرقدرتی را در بازار رقم بزنند. اینها همه به توسعه صادرات کشور کمک می‌کند و سهم صادراتی ما را در بازار‌های جهانی افزایش می‌دهد.
در سال جاری طرحی به‌عنوان مکمل طرح رونق تولید اقتصادی که در سال گذشته ارائه شد، در راستای پرداخت تسهیلات به ۳۰هزار واحد تولیدی تعریف شده است. ارائه این طرح تا چه اندازه کارگشاست؟
بله، امسال نیز قرار است 20هزار‌میلیارد تومان اعتبار برای پرداخت به ۱۰هزار واحد صنعتی در راستای بهبود وضعیت فعلی و ۱۰هزار‌میلیارد تومان برای ۵۰۰۰ واحد صنعتی کوچک، متوسط و بزرگ به‌منظور نوسازی و بهسازی ارائه کنند؛ قطعا این تسهیلات می‌تواند کمک کند، اما مساله‌ای که در این میان مطرح است، این است که نرخ تسهیلات باید متناسب با بازدهی تولید باشد. اگر این تسهیلات با نرخ‌های بالایی ارائه شود، قطعا تاثیرگذاری مناسبی نمی‌تواند داشته باشد. شاید ارائه این تسهیلات در مقطعی بتواند بر مشکلات نقدینگی بنگاه‌های ما فائق آید، ولی در میان‌مدت و بلندمدت، باتوجه به بازگشتی که باید به سیستم داشته باشد، اگر با نرخ‌های بالایی تامین‌مالی شود، به‌طورقطع آن مجموعه اقتصادی که این تسهیلات را دریافت کرده، امکان بازپرداخت نخواهد داشت و زیان بیشتری متحمل خواهد شد. یکی از مشکلات بنگاه‌های اقتصادی ما نقدینگی است. دیگر اینکه باید مشکل تقاضا را حل کنیم و هزینه تامین مالی را کاهش دهیم تا بنگاه‌ها بتوانند به رونقی که مدنظرشان هست، برسند و تولیدات مناسبی ارائه دهند. در این مورد، به‌نوعی می‌توانیم بگوییم که استفاده از دانش و فناوری‌های روز در بنگاه‌ها باید مورد توجه قرار گیرد. اگر ما با بخواهیم با ماشین‌آلات و فناوری‌های قدیمی کار کنیم، بهره‌وری لازم را نخواهیم داشت و به‌نوعی حاشیه سود ما پایین می‌آید و جوابگوی هزینه‌های تامین‌مالی نخواهد بود.
با گذشت شش‌ماه از سال 96، تنها 96/3درصد از تسهیلات 30هزار‌میلیارد تومانی مربوط به طرح رونق تولید پرداخت شده و این مساله منجر به بروز نگرانی‌هایی درباره تحقق‌نیافتن پرداخت رقم مذکور شده است. باتوجه به فرصت باقیمانده، چقدر امکان اجرای آن به‌طور کامل وجود دارد؟
دولت باید بتواند تا جایی که امکان دارد، این امر را محقق کند، اما آنچه اهمیت دارد، این است که نرخ تسهیلات بالاست و مشکلی هم که در این بین وجود دارد، این است که بخش‌های مختلف اقتصادی ما از نقدینگی رنج می‌برند. خود بانک‌های ما نیز به‌دلیل سرعت پایین گردش نقدینگی در کشور، به‌نوعی با همین معضل مواجه هستند.
وزیر صنعت اعلام کرده 95درصد از واحدهای تولیدی ما صادراتی نیستند. راهکار این موضوع چیست؟
راه‌حل این موضوع هم ایجاد شرکت‌های بزرگ صادراتی است؛ شرکت‌های بزرگی که بتوانند محصولات این واحدهای تولیدی را گردآوری و در بازار‌های جهانی عرضه کنند. درواقع باید شرایطی ایجاد شود که این واحدهای تولیدی بتوانند از طریق این شرکت‌های بزرگ، محصولات خود را صادر کنند. دیگر اینکه این واحدهای تولیدی باید کیفیت محصولات خود را بالا ببرند. همچنین ضروری است بسته‌بندی‌‌های مناسب با استاندارد‌های لازم طراحی شود تا قابلیت رقابت با دیگر محصولات را در بازار‌های جهانی داشته باشیم. همچنین باید از ماشین‌آلات نویی استفاده کنیم تا بهره‌وری محصولاتمان را افزایش دهیم و نهایتا بهای تمام‌شده کاهش یابد. اینها تمام عواملی است که به روند بهبود اوضاع صادراتی ما کمک می‌کند. نرخ ارز هم موضوعی کلیدی در این زمینه است. وقتی بهای تمام‌شده محصولات ما بالاست و درمقابل نرخ ارز سرکوب می‌شود و افزایشی ندارد، ما نمی‌توانیم در بازار‌های جهانی، حضور موثری داشته باشیم و به رقابت بپردازیم.