خبرگزاری روسی اسپوتنیک در مطلبی به معرفی پنج سلاحی که معاهده‌های بین‌المللی استفاده از آن‌ها را ممنوع اعلام کرده‌اند، پرداخت.
اسپوتنیک در مطلبی نوشت: دومین کنفرانس لاهه، که از ماه ژوئن تا اکتبر سال 1907 برگزار شد، قوانین جنگی برای قرن بیستم را تعیین کرد.
هیات‌های
نمایندگان از 44 کشور مختلف در این کنفرانس شرکت کردند و در نهایت، 13
کنوانسیون درباره قوانین جنگ، حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات بین‌المللی،
حقوق و وظایف کشورهای بی‌طرف در جنگ و غیره حاصل شد. برخی از این
کنوانسیون‌ها تاکنون نیز در حال اجرا هستند.
در هر دو کنفرانس لاهه،
شماری از مسائل ممنوعه درباره تسلیحات و قوانین جنگ‌افزارها مطرح شد. به
عنوان مثال، استفاده از گلوله‌های انفجاری، پرتابه‌های حامل گازهای سمی و
نیز پرتاب کردن بمب از بالن‌ها در این کنفرانس‌ها ممنوع اعلام شد.
با
این‌حال، در طول قرن بیستم، جهان شاهد نمونه‌های گسترده‌ای از تسلیحات
مختلف ممنوعه بود. در ادامه به ذکر 5 مورد از تسلیحات مرگبار که استفاده از
آن‌ها طبق کنوانسیون‌های بین‌المللی ممنوع اعلام شده است، می‌پردازیم.
گلوله‌های انفجاری
این
گلوله‌ها در هنگام اصابت به هدف، منبسط می‌شوند و به این ترتیب، میزان
نفوذ آن‌ها به داخل بدن محدود شده و موجب ایجاد زخم‌های بزرگتری می‌شوند.
به دلیل قدرت بالا در ناتوان‌سازی اهداف، از این گلوله‌ها در شکار استفاده
می‌شود. کنوانسیون 1899 لاهه استفاده از این گلوله‌ها را ممنوع اعلام کرد؛
با این‌حال، طی جنگ جهانی اول، ارتش روسیه و آلمان از این گلوله‌ها استفاده
کردند.
در حال حاضر، نیروهای نظامی کشورها از این گلوله استفاده
نمی‌کنند. با این‌حال، این گلوله‌ها توسط نیروهای پلیس در بسیاری از کشورها
استفاده می‌شود. استفاده از این گلوله می‌تواند به سرعت هدف را ناتوان کند
و از آسیب رساندن افراد دیگر، خصوصا در مناطق پرجمعیت و شلوغ جلوگیری کند.
ناپالم
این
سلاح مرگبار نخستین بار در جنگ ویتنام شهرت یافت. با این‌حال، از ناپالم
در طول جنگ جهانی دوم نیز استفاده شده است. ناپالم یک مایع قابل اشتعال است
که ویژگی ژله‌ای دارد. این ماده بسیار ارزان‌قیمت بوده و به سادگی قابل
تولید است. ناپالم به سادگی مشتعل شده و به پوست و سطوح مختلف می‌چسبد و
موجب سوختگی‌های بسیار شدید می‌شود.
در طی جنگ ویتنام، آمریکا از ناپالم
برای سوزاندن روستاها و مناطق جنگلی و نابود سازی محل اختفای نیروهای دشمن
استفاده می‌کرد. کنوانسیون سازمان ملل درباره «تسلیحات متعارف خاص»
استفاده از ناپالم را در سال 1980 ممنوع اعلام کرد.
بمب‌های خوشه‌ای
کنوانسیون
درباره تسلیحات خوشه‌ای در سال 2008 و در دوبلین مطرح شد. از ماه ژوئیه
سال 2017، 108 کشور این معاهده را به امضا رسانده اند و 102 کشور دیگر نیز
این سند را پذیرفته اند.
فسفر سفید
استفاده از تسلیحات
ساخته شده با فسفر سفید به وسیله یک پروتکل الحاقی به کنوانسیون ژنو برای
حمایت از قربانیان جنگی ممنوع اعلام شد. این کنوانسیون، تسلیحاتی که موجب
جراحت بسیار و یا رنج «غیرضروری» افراد می‌شود را ممنوع اعلام کرده است.
تسلیحات
ساخته شده با فسفر سفید برای نخستین بار از جانب آلمان و انگلیس در جنگ
جهانی اول به کار گرفته شدند. آلمان همچنین در جنگ جهانی دوم و آمریکا در
جنگ کره و دیگر درگیری‌ها از این تسلیحات استفاده کرده اند. بر اساس گزارش
رسانه‌ها، ائتلاف به سرکردگی آمریکا از این تسلیحات در سوریه نیز استفاده
کرده است.
فسفر سفید به شدت قابل اشتعال است و هنگامی که در معرض هوا
قرار گیرد، خود به خود مشتعل می‌شود. تسلیحات ساخته شده از فسفر سفید علیه
افراد و تجهیزات نظامی استفاده می‌شوند. سوختگی و استنشاق دود حاصل از این
تسلیحات، می‌تواند منجر به جراحت و در نهایت مرگ شود.
مین
در طی قرن بیستم، ارتش کشورهای بسیاری از انواع گوناگونی از مین‌ها استفاده کرده اند.
به
طور معمول، مین‌های زمینی به منظور نابودسازی و یا ناتوان کردن نیروهای
دشمن – از نیروهای انسانی گرفته تا خودروها و تانک‌ها -- در زیر سطح زمین
پنهان می‌شوند.
استفاده از مین‌های زمینی بسیار بحث برانگیز است؛ زیرا
که این مین‌ها سال‌ها پس از کاشتن در زمین می‌توانند برای افراد ایجاد خطر
کنند. بر اساس تخمین کارشناسان، در پی درگیری‌های مختلف، اکنون چندین
میلیون مین در سراسر جهان در خاک مخفی است.
تعدادی از جنبش‌های مردمی
علیه استفاده از مین‌های زمینی تشکیل شد. استفاده از این تسلیحات در سال
1997 و تحت کنوانسیون ممنوعیت استفاده، ذخیره، تولید و انتقال مین‌های ضد
نفر – موسوم به معاهده اوتاوا – ممنوع شد. با این‌حال، چند کشور از جمله
آمریکا، روسیه و چین این معاهده را به امضا نرسانده اند.
