آخرین اخبار
کد خبر : ۴۰۶۶۰
تاریخ انتشار: ۱۰:۰۷ - ۱۱ تير ۱۳۹۶ - 02 July 2017
در میان تحلیلگران این روزها بسیار شنیده می شود که بهترین گزینه برای دوران پسا روحانی کسی نیست جز علی لاریجانی . حرفی که شاید زمان برای طرح آن هنوز فرا نرسیده باشد اما خیلی ها معتقدند رفتار این روزهای علی لاریجانی دقیقا در همین کانتکس قابل ارزیابی است
به گزارش افق تازه علی لاریجانی ؛ او حالا شاید اندکی محافظه کارتر از گذشته شده باشد . دیگر مانند قبل نیست که نظراتش را در امور مختلف رسانه ای کند . خود را از تحولات دور نگه داشته و تلاش می کند در این فضای سنگین و پر از اکت این روزها چندان هزینه ای به جهت دخالت یا اعلام موضع نپردازد . او یک سیاست مدار تیزهوش و با تجربه است ؛ در همه این سال آنقدر تجربه کسب کرده است که بداند اکنون زمان محافظه کار شدن است .
اما آیا این سکوت سنگین لاریجانی را می توان نشانه ای از گلایه او از وضعیت سیاسی کشور دانست ؟ پاسخ این سوال قطعا منفی است .
امور سیاسی در این چند وقت دقیقا آنگونه پیش رفته که او می خواسته. در پارلمان رقبای سرسخت قبلی دیگر حضور ندارند و حتی اصلاح طلبان او را نقد می دانند و محمد رضا عارف را نسیه .در پاستور هم برای دومین بار فردی رییس جمهوراست که بیشترین قرابت فکری را با او دارد. حتی این را هم می داند که در دولت جدید ، حسن روحانی راقب به این است که نیروهای نزدیک به او را به کابینه دعوت کند .
پس این سکوت نشانی از محافظه کار شدن دارد ؛ تلاش برای در «حاشیه» ماندن و عدم ورود به «متن» . برخی می گویند او انرژی خود را نگه داشته برای ورود به فاز سنگین رای اعتماد به وزرا . کسانی که امور سیاسی را تحلیل می کنند می گویند حسن روحاین چندان حسابی روی محمد رضا عارف باز نکرده است . می گویند روحانی این روزها لابی های سنگین و پشت و پرده ای دارد با علی لاریجانی و افراد تصمیم ساز کابینه هم به رایزنی با افرادی مانند کاظم جلالی مشغول اند .
علی لاریجانی اگر در ظاهر و در فضای رسانه ای ساکت است و چندان فعال به نظر نمی رسد گویا در پشت صحنه دستور کار فشرده ای دارد و این روزها سرش بسیار شلوغ است . در این میان البتهبرخی اخبار تایید نشده هم وجود دارد که می گوید لاریجانی بعد از عبور از ماجرای رای اعتماد به کابینه فرآیند تشکیل حزب خود را آغاز خواهد کرد . می گویند او برنامه های مفصلی برای آینده سیاسی خود دارد . برنامه هایی که از نیمه دوم امسال کلید خواهند خورد . نگاهی به گذشته نه چندان دور می تواند نشانه هایی را در اختیار ما بگذارد از اینکه لاریجانی دقیقا چه در ذهن دارد .
داستان یک گروه ۴ نفره
چند ماه به انتخابات مجلس دهم ؛ ساعت سه ظهر است و علی لاریجانی در یک کنفرانس خبری به عنوان رییس مجلس نهم یک خبر مهم را در اختیار رسانه ها قرار داده ؛ او با تایید جلسات مشترکش با ناطق‌نوری، مقتدایی و ولایتی می گوید :« آنچه در رسانه‌ها منتشر شد خلاف نیست. موضوعش پیرامون این بود که چطور می‌توانیم در پروسه انتخابات تلاش کنیم که افراد کارآمد و دارای نگاه ملی بیایند و کارآمدی مجلس را افزایش دهند. دراین زمینه یک همفکری داریم. اگر ما به شرایط کشور نگاه کنیم آنچه باعث عزت ملت ایران خواهد شد این است که ظرفیت‌های جمهوری اسلامی را در بعدهای متفاوت بتوانیم بارور کنیم و خلل‌ها را مرتفع کنیم. ارزیابی ما این است که در مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای چه در هسته‌ای و چه در منطقه داهیانه عمل کرده ولی در اقتصادی مشکلات زیادی داریم. ثقل توجه ما در این مجموعه این است که افرادی در مجلس حضور یابند که به این موضوع مهم بپردازند، لذا با تمهیداتی در این زمینه فکر می‌کنیم.»
این سخنان علی لاریجانی آنهم در اندک زمان باقی مانده تا انتخابات بسیار پر اهمیت بود . معنی سخنان رییس مجلس نهم این بود که او با یک دوراندیشی دنبال سازو کاری است که بتواند سازوکاری برای انتخابات و وحدت نیروهای اصولگرا پیدا کند . سازوکاری که بتوان با آن با توجه به مقتضیات زمانه ، رقیب در حال رشد را شکست داد تا پارلمان به یکباره خالی از اصولگرایان نشود .
ناگهان اما خبری دیگر آمد .گفتند بر اثر رایزنی ها سنگین و لابی های زیاد علی لاریجانی را از ادامه مسیر برای تعیین سازوکار نجات منصرف کرده اند . او به احترام بزرگان اصولگرا ، سکوت کرد و اجازه داد تا آنچنان که دیگران تصمیم سازی کرده بودند همان روند قدیمی طی شود . نتیجه ا ش هم البته همان شد که علی لاریجانی گمان آن را می برد .آنچه در نهایت رخ داد این بود :« هیچ کدام از آن سی نفر در تهران راهی به پارلمان نیافت».کمتر از یک ماه بعد از انتخابات علی لاریجانی پشت پرده تصمیماتش را اینگونه اعلام کرد: «تحلیلی از شرایط داشتم که فکر می‌کردم این آرایش موفق نیست. به آنها هم حدود ۸ ماه پیش وقتی نمایندگان جامعه روحانیت مبارز اینجا تشریف آوردند صریح گفتم. من گفتم فکر می‌کنم «صحنه سیاسی داخل کشور با مختصات فعلی باید مورد ارزیابی قرار گیرد، این آرایشی که در حال شکل‌گیری است متناسب با شرایط نیست.» منتها این یک رای بود. شاید سایر دوستان آرای دیگری داشتند چون آن راه را انتخاب کردند، من خیلی موافق این نبودم، به همین دلیل نمی‌خواستم صدمه‌ای هم از این قضیه بخورند، بنابراین به آقای موحدی‌کرمانی گفتم «چون جایگاه روحانیت را در انقلاب اصیل می‌دانم، از شخص شما حمایت می‌کنم ولی کاری به آرایش ندارم.»
بعد از آن تحولات به همان شکلی پیش رفت که او می خواست . او رییس مجلس دهم شد . هم اصلاح طلبان و هم اصولگرایانی که به مجلس رسیده اند او را بهترین گزینه موجود دانستند .
حامی خاموش روحانی
او در انتخابات ریسات جمهوری اگر چه که تمام تلاشش را کرد تا به صورت روشن از حسن روحانی حمایت نکند تا هزینه های سنگین آتی این پدیده را نپردازد اما وقتی ابراهیم رییسی و محمد باقر قالیباف از عزمشان برای بالابردن یارانه ها گفتند و وعده های نجومی را مطرح کردند علی لاریجانی تاب نیاورد و پا به میدان گذاشت و به همه گفت که این وعده ها نشدنی است . با این همه اما رنگ رخساره نشان می داد از سر درون ؛ او دلش با حسن روحانی بود .
حالا هم که او رییس جمهور شده به ظنر بهترین اتفاق ممکن برای دوران سیاست ورزی علی لاریجانی افتاده است . در میان تحلیلگران این روزها بسیار شنیده می شود که بهترین گزینه برای دوران پسا روحانی کسی نیست جز علی لاریجانی . حرفی که شاید زمان برای طرح آن هنوز فرا نرسیده باشد اما خیلی ها معتقدند رفتار این روزهای علی لاریجانی دقیقا در همین کانتکس قابل ارزیابی است . او یک سیاستمدار باهوش ، با تجربه و نیاز این روزهای سیاست ایران است . به نظر می رسد «آقای دکتر» راه درستی را انتخاب کرده است .
عضویت در خبرنامه
نام:
ایمیل:
* نظر: