ماندن محسن هاشمی در شورای شهر تهران یا جدا شدنش و نشستن بر صندلی شهرداری تهران؛ تبدیل به چالش اساسی اصلاح طلبان طی روزهای اخیر شده است.
به گزارش
افق تازه؛ هم «شهر» به اصلاح طلبان رسیده و هم «کشور» به مرادشان شده است. اکنون آنها صاحب بهشت شده اند ؛ جایی که مهمترین رقیب سیاسی آنها در همه ۱۲ سال گذشته آنجا جلوس کرده بود . آنها اکنون با یک صورت مساله مهم مواجه اند ؛ «چه کسی باید شهردار تهران شود؟»؛ چه سوال سختی.
باید گزاره های پیش روی این مساله را تشریح کرد؛
الف: ساده ترین راه که این روزها زیاد شایع شده شاید این باشد که محسن هاشمی رفسنجانی را از شورا به شهرداری برد و او را جایگزین محمد باقر قالیباف کرد.
ب: راه دوم هم این است که کسی خارج از شورای شهر را از میان گزینه های موجود برای شهرداری تهران انتخاب کرده و اینگونه سرنوشت شهر را تعیین کنند.
ماجرا از این دو حالت نمی تواند خارج باشد. این دو گزاره اما برای خود مخالفان و موافقان خاص خود را دارد. معادله ای پدید آمده که تصمیم سازان جناح در حال اندازه گیری هزینه و فایده آن هستند.
کسانی که به گزاره الف می اندیشند براین باورند که؛
۱- محسن هاشمی تجربه بسیار بالایی در حوزه شهری دارد و سابقه او در مدیریت متروی تهران می تواند آینده و دورنمایی روشنی از حمل و نقل عمومی را در تهران به همراه داشته باشد. ت
هران در همه این سال ها با بحران حمل و نقل عمومی مواجه بوده است . طرح های قالیباف برای چالش ترافیک پایتخت بی ثمر بوده و تنها بر بار آن افزوده است . قالیباف به باور منتقدانش از پیشرفت های این حوزه در دنیای توسعه یافته عقب بوده و تهران همچنان بر ایده های بسیار قدیمی و سنتی در سطح حمل و نقل عمومی اداره شده است . همین هم هست که پایتخت به شکل محسوسی شبیه شهرهای توسعه یافته دنیا نیست .
۲- می گویند او یک فن سالار است و حوزه مدیریتی می تواند چالش های اساسی شهر را برطرف کند. به یک معنا او مانند مدیرانی نیست که شهر را از نگاه بورژوازی دیده و تنها به بالای شهر توجه کند . یک مدیر فن سالار همه شهر را مهم می داند . این را می توان از نحوه گسترش مترو در تهران در دوران مدیریت مترو تهران دید .
۳- آنها که موافق این گزاره هستند محسن هاشمی را حلقه وصل اصلاح طلبان و اعتدالیون می‌دانند. می گویند او نماد یک ائتلاف است که از سال ۹۲ تا امروز سرشت سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار داده است . همیشه شهرداران پایتخت از جنس دولت نبوده اند و این اختلاف همیشه به ضرر مردم تهران تمام شده است. محسن هاشمی می تواند این بحران را حل کند
گزاره الف اما مخالفانی جدی هم دارد . کسانی که به گزاره ب اصرار می کنند می گویند محسن هاشمی نباید به ساختمان مجاور شورای شهر نقل مکان کند. برهانشان بر چند پایه استوار است
۱- آنچه از محمد باقر قالیباف باقی مانده یک سازمان طویل و بی نظم و پرچالش است و آنقدر پرونده مفتوح دارد که هر کس بار آن را بر دوش بکشد باید بار سیاسی ناکامی احتمالی اش را هم در انتظار داشته باشد . چالش حقوق ها و استخدام های نجومی که این روزها رسانه ای شده تازه یکی از این موارد متعدد لیست سیاه است . می گویند این ناکامی احتمالی و یا هزینه های هر اتفاقی به نام مرحوم آیت الله هاشمی نوشته خواهد شد که اکنون فرزندش به صندلی رقیب سیاسی اش تکیه خواهد زد.
۲- با ورود محسن هاشمی به شهرداری تهران کرسی او در شورا به یک اصولگرا خواهد رسید ؛ به مهدی چمران . می گویند حالا که بعد از این همه سال به شهر رسیده اند آن هم با این اکثریت مطلق نباید به سادگی صندلی را تقدیم رقیب کرد .
۳- می گویند شهر چهره اصلاح طلبی می خواهد که شاید بتوان او را برای ریاست جمهوری دور بعد آماده کرد؛ شهرداری در این چند دوره سکوی پرش بوده یک بار رییس جمهور ساخته و دو بار نامزد رییس جمهوری.آنها درست می گویند نامزد انتخابی آنها برای سال ۱۴۰۰ که پایان دوره حسن روحانی است می تواند شانس خوبی برای حضور در انتخابات داشته باشد.
۴- کسانی هم هستند که وسط دعوای پشت پرده اصلاح طلبان و اعتدال گرایان را گرفته و می گویند حالا زمان بهره بری اصلاح طلبان است . می گویند ریاست بهارستان و پاستور به اعتدالیون رسیده و حالا این بهشت سهم اصلاح طلبان است . در چنین شرایطی است که نام محسن مهرعلیزاده و دیگر اصلاح طلبان به میان می آید.
اینکه در نهایت تصمیم سازان اصلاح طلب به کدام یک از این دو گزاره خواهند رسید مساله ای بسیار مهم و سرنوشت ساز است . این تصمیم تاثیر زیادی در آرایش سیاسی کشور دارد . باید منتظر اتفاقات مهم در حزوه شهری بود . به نظر می رسد جدا شدن اصولگرایان از شهر چندان هم بی سر و صدا نخواهد بود ؛ این پیش بینی را به خاطر بسپارید.
منبع: نامه نیوز
