به گزارش
افق تازه؛ عصر ایران امروز هم به نکته نگاری آخرین روزهای منتهی به انتخابات پرداخته است:
قالیباف واقعاً انصراف داده است؟هر چند قالیباف در بیانیه اش، از هواداران خود خواسته است به حمایت از رئیسی برخیزند، اما نه در متن بیانیه سخنی از انصرافش به میان آورده و نه تا لحظه نگارش این متن، انصرافش را به طور کتبی و قانونی به شورای نگهبان اعلام کرده است؛ اصولگرایان این دوره پیچیده بازی می کنند. حضور حداکثری مردم در انتخابات بیش از هر دوره ای ضروری است.
آرای قالیباف به سمت چه کسی می رود؟سوال مهمی که این روزها مطرح می شود این است که در صورت نهایی شدن انصراف قالیباف، آرای او به سبد چه کسی می ریزد؟
آرای اصولگرایان حامی قالیباف، قطعاً به سبد رئیسی می رود.
کسانی که معتقدند قالیباف مدیر کارآمدی بوده و به همین خاطر او را برگزیده بودند، در مقایسه کارآمدی بین رئیسی و روحانی، به سمت روحانی متمایل خواهند شد.
آرای خاکستری ها نیز که تحت تأثیر تبلیغات یا وعده های یارانه ای می خواستند به او رأی دهند، پخش خواهد شد و احتمالاً بیشترش به سمت رئیسی می رود.
در مجموع کناره گیری قالیباف، آرای رئیسی را افزون تر و رقابت را بر روحانی سخت تر می کند.
خبر این که برخی از اعضای ستادهای قالیباف در سراسر کشور به ستادهای روحانی پیوسته اند و برخی دیگر به رئیسی.
بگور ، علی نصیریان و دیگران
روز گذشته اتفاق جالب و معنی داری افتاد. بازیگر نقش بگور در شب های برره با حضور در فیلم انتخاباتی رئیسی از وی حمایت کرد و علی نصیریان، بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر نیز با خردمند خواندن دولت تدبیر و امید، از روحانی حمایت کرد؛ علاوه بر او، صدها هنرمند دیگر نیز رسما از روحانی حمایت کردند، از اصغر فرهادی و شهاب حسینی و کمال تبریزی گرفته تا فاطمه معتمد آریا و ترانه علیدوستی و پوران درخشنده و دیگران . تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
آیا فرقی نمی کند؟کسانی که می گویند چه فرقی می کند چه کسی رئیس جمهور می شود، پاسخ دهند که آیا این افراد و نتیجه کارهایشان بر زندگی و سرنوشت ما یکی است؟
-روحانی یا رئیسی؟
-سید حسن خمینی یا سید احمد علم الهدی؟
-ظریف یا جلیلی؟
-جهانگیری یا زاکانی؟
-زنگنه یا رستم قاسمی؟
-صادق زیبا کلام یا حسن عباسی؟
- و همین طور چهره های شناخته شده دو طرف...
موضگیری ها نیز همین طور:
-دیپلماسی فعال یا خط و نشان کشیدن به دنیا؟
-تلاش برای لغو تحریم ها یا تحریم ها را نعمت دانستن؟
-حمایت از آزادی های فردی یا ایجاد محدودیت و سختگیری به مردم؟
-کنترل تورم یا تورم مهارگسیخته؟
-حرکت تدریجی به سمت رونق اقتصادی یا واگذاری اقتصاد و پروژه ها به خودی های خیلی ویژه؟
-گسترش نظام بهداشت و سلامت عمومی یا گرانی درمان و نایابی دارو؟
-تسریع در توسعه پتروشیمی ها یا واگذاری نفت و گاز به عراقی ها، سعودی ها و قطری ها؟
- و سایر سیاست های دو طرف...
فردای انتخابات معلوم می شود که کدام گروه سرنوشت ما را به دست خواهند گرفت و چه سیاست هایی را اعمال می کنند؟ تصمیم با ماست.
خطاهای تاریخی را تَکرار نکنیماین متن امروز در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد:
۱۶۰ سال پیش امیرکبیر را کشتیم، آن هم فقط بعد از سه سال از شروع اصلاحاتش...که اگر زنده مانده بود ما دهها سال پیش از ژاپن مسیر پیشرفت را پیموده بودیم.
۶۴ سال پیش دکتر مصدق را همراهی نکردیم و در مقابل کودتاگران او را تنها گذاشتیم، آن هم در حالی که همه دنیا به رهبری انگلیس مشغول توطئه علیه او بودند. او هم فقط ۲۸ ماه یعنی کمی بیش از دو سال نخست وزیر بود...که اگر مانده بود با سیاست اقتصاد بدون نفت او امروز وضع دیگری داشتیم.
۱۲ سال پیش، دوران عقلگرایی دولت اصلاحات را ادامه ندادیم و به عوامگرایی و فریب و شعارهای دهان پُر کن و تحریک آمیز روی آوردیم. نتیجه آن شد که جهان را علیه خود بسیج کردیم و تمام دستاوردهای رئيس دولت اصلاحات بر باد فنا رفت.
۴ سال پیش چشم امید بستیم به روحانی، تا بیاید و تدبیر کند و ما را از آن وضع آشوب و تورم و شعار زدگی و پریشانی اقتصادی برهاند. در این چهارسال با وجود تمام موانع ، پیشرفتهای بسیار خوبی داشته ایم. اگرچه هنوز راه زیادی برای رسیدن به وضع مطلوب در پیش داریم.
هموطن! مراقب تکرار خطاهای تاریخی باش...مبادا با کم طاقتی ما ، روحانی هم به امیرکبیر و مصدق ملحق شود که در آن صورت باز هم دهها سال به عقب پرتاب خواهیم شد.
صدا و سیما شمشیر را از رو بسته و به طرز آشکاری از رئیسی حمایت می کند.
وفور شب نامه هااز دیشب توزیع شب نامه های کاغذی و مجازی علیه روحانی تشدید شده و پیش بینی می شود حتی تا پایان روز رأی گیری نیز ادامه یابد و بی اخلاقی ها و تهمت ها به اوج برسد.
2 روز برای وطن: با دوستان و اقوام تماس بگیریمدو روز باقی مانده، سرنوشت ایران را شکل می دهند. کمتر روزهایی چنین ویژگی خاصی دارند.
بازگشت اقتدارگرایان به دولت موجب بسته شدن فضا و یک عقبگرد تاریخی خواهد شد و فرزندان مان ما را نخواهند بخشید.
هم خودمان رأی دهیم و در فرصت اندک باقی مانده به دوستان و اقوام زنگ بزنیم یا به آنها پیام تلگرامی بفرستیم و متقاعدشان کنیم که روز جمعه در خانه ها نمانند و احساس مسؤولیت کنند. این دو روز هر کدام از ما، هر اندازه که می توانیم برای وطن بکوشیم و دستکم یکی دو نفر را متقاعد کنیم.
به فکر خبری که روز شنبه اعلام می شود باشیم.
